Wall of Fame

Deze muziekstijl heeft in nauwelijks honderdvijftig jaar veel ontwikkeling doorgemaakt. Blues kennen we in allerlei vormen en uitingen, van de acoustische country- en Missesippi delta-blues tot de rauwe cityblues.

Bluesgitaristen B.B. King, Brownie McGee, Missesippi John Hurt, John Lee Hooker, Gary Moore, Steve Ray Vaughan, Eric Clapton en al die andere bekende artiesten brengen en brachten de blues op hun eigen, persoonlijke manier.

Blues legends (in memoriam)

Blind Lemon Jefferson - (1897-1930) Blind Lemon Jefferson was als (vrijwel) blinde aangewezenop muziek om in zijn levensonderhoud te voorzien. Hij reisde door Texas als straatzanger, maar zijn heldere hoge stemgeluid viel zó op dat hij een plaat opname mocht maken. In totaal zouden dat in de loop van een paar jaar zo'n tachtig verschillende opmamen worden, waarvan Black Snake Moan het bekendste is gebleven. Veel andere bluesartiesten hebben songs van Blind Lemon Jefferson op hun reportoire gezet.

Bessie Smith - (1894-1937) Kreeg de bijnaam "Empress of the Blues". Ze was voor de begrippen van die tijd, een super ster en tourde al in 1920 als grote vedette met een eigen begeleidingsorkest door heel Amerika. Haar platen verkochten indertijd als warme broodjes, al zijn de meeste van haar songs nu nauwelijks meer bekend. Bessie Smith heeft veel invloed gehad op de stijl van latere zangeressen, maar door haar succes heeft ze vooral veel bijgedragen aan de bewustwording van de zwarte vrouw in de Verenigde Staten.

Robert Johnson - (1911-1938) Een van de invloedrijkste Amerikaanse bluesartiesten aller tijden is Robert Johnson. Hij is geboren in Mississippi. Hoewel hij slechts 27 werd, maar twee opnamesessies heeft gedaan en maar een twintigtal songs naliet, is hij Johnson hét voorbeeld voor veel blueszangers en bluesgitaristen. Het blad Rolling Stone plaatste hem in 2003 op plaats vijf van de meest gewaardeerde gitaristen aller tijden. Zijn belang voor de muziekgeschiedenis ligt in de mix die hij maakte van bestaande Deltablues en andere invloeden. Kenmerkend is de ritmische, doorrollende gitaarmuziek. Tijdens zijn leven speelde Johnson met latere bluesgiganten als Muddy Waters en Howlin' Wolf.

Howlin' Wolf - (1910-1976) Echte naam: Chester Arthur Burnett. Nadat zijn moeder hem als 11-jarige jongen het huis uit gooide, zocht hij onderdak bij zijn oom die hem vervolgens mishandelde. Na twee jaar ontvluchtte hij het huis van zijn oom en liep 120 kilometer naar zijn vader die hem liefdevol opnam in zijn gezin. Zijn vader gaf hem op 18-jarige leeftijd zijn eerste gitaar. Blues-pionier Charley Patton leerde hem spelen.

Ma Rainey - (1886-1939) Artistennaam voor Gertrude Pridgett, trad al op toen ze nog maar twaalf jaar was. Zij beperkte zich niet tot de blues, maar voelde zich in veschillende genres thuis. "Ma" Rainey nam meer dan honderd songs op, waarvan See See Rider, uit 1924, het bekendste is gebleven.

W.C. Hardy - (1873-1958) W.C. Hardy wordt algemeen de "vader van de Blues"genoemd. Hij was cornetspeler in allerlei orkestjes en was zelf ook bandleider van verschillende ragtime orkesten. In 1914 schreef hijzijn onsterfelijke St. Louis Blues, die een weergaloze hit wered. Het succes van deze blues song opende als het ware de weg voor andere artiesten en om die reden heeft hij zijn erenaam ten volle verdiend. InBeale Street, het blues-hart van Memphis, staat zijn standbeeld op een ereplaats.

Big Bill Broonzy - (1893-1958) Artiestennaam voorWilliam Lee Broonzy, kwam van het platte land van Arkansas, maar leerde pas gitaarspelen toen hij zich in Chicago vestigde. De combinatie van de "City Blues"met zijn "country"achtergrond zorgde voor een persoonlijke, soepele speelstijl waarop goed gedanst kon worden. AL spoedig had hij veel succes en in het begin van de jaren'50 van de vorige eeuw toerde hij door Europa. Verschillende nummers van Big Bill Broonzy zijn nog steeds bekend, maar zijn grootste successen zijn de protestsong Black Brown and White en zijn versie van de folksong John Henry.

Tampa Red - (1903-1981) Tampa Red is het best bekend als een bluesgitarist die een onderscheidende single-string slide- stijl had. Zijn songwriting en zijn bottleneck-techniek hadden invloed op andere toonaangevende Chicago blues-gitaristen, zoals Big Bill Broonzy , Robert Nighthawk en Muddy Waters , en vele anderen, waaronder Elmore James en Mose Allison.

Fred McDowell - (1906-1972) "Mississippy" McDowell werd geboren in Rossville, Tennessee. Zijn ouders, die boeren waren, stierven in zijn jeugd. Hij begon gitaar te spelen op de leeftijd van 14 en speelde op dansen rond Rossville. Op zoek naar een verandering van ploegende velden, verhuisde hij naar Memphis in 1926, waar hij werkte in de Buck-Eye-voedermolen, die katoen verwerkte tot olie en andere producten. Hij had ook een aantal andere banen en speelde muziek voor tips. In 1928 verhuisde hij naar Mississippi om katoen te plukken. Hij vestigde zich uiteindelijk in Como, Mississippi, ongeveer 40 mijl ten zuiden van Memphis, in 1940 of 1941 (of misschien de late jaren 1950), en werkte gestaag als een boer, bleef muziek uitvoeren op dansen en picknicken. Aanvankelijk speelde hij slide-gitaar, met behulp van een zakmes en vervolgens een slide gemaakt van een runderribbeen, later schakelde hij over op een glazen slide voor zijn helderdere geluid. Hij speelde met de schuif op zijn ringvinger.

Sonny Boy Williamson - (1912-1965) Sonny Boy Williamson II was een buitenechtelijke zoon van Millie Ford. Later nam hij de achternaam van zijn stiefvader Jim Miller aan. In 1941 had Williamson zijn eerste radio-optreden. In die tijd nam hij de artiestennaam Sonny Boy Williamson aan. Omdat er al een andere bekende muzikant met dezelfde naam bestond, wordt hij vaak aangeduid als Sonny Boy Williamson II. In 1951 nam Williamson zijn eerste single op, Eyesight to the Blind. Dit nummer werd vaak gecoverd, onder andere door The Who.

Sister Rosetta Tharpe - (1915-1973) Moeder van Rock & Roll: Sister Rosetta Tharpe. Ze mixte gospel met rock & roll, een controversiële mix. Met deze mix die we nu Soul noemen was ze een van de allereersten, zo niet de allereerste, die dit vastlegde op vinyl. Geboren in 1915 en ruim voor de zogenoemde uitvinders van Rock & Roll, Little Richard, Chuck Berry, Jerry Lee Lewis en *kuch* Elvis Presley.

Elmore James - (1918-1963) Elmore James trad veel op samen met Robert Johnson. Toch had hij een heel ander karakter dan de flamboyante Johnson. Elmore James speelde bijvoorbeeld veel in kerken en hij wilde niets liever dan thuis, in Jacson, zijn werk doen.Heel ongewoon voor een bluesartiest, had hij namelijk een radiowinkel en bovendien werkte hij als presentator bij het plaatselijke radiostation. Door het succes van zijn platen, zoals "Dust My Broom, werden er af en toe toernees voor hem georganiseerd, maar hij was altijd blij als hij weer thuis was.

T-Bone Walker - (1910-1975 T-Bone Walker was een Amerikaans bluesgitarist en tevens een van de meest invloedrijke muzikanten van het begin van de twintigste eeuw. Walker was de zoon van een Afrikaanse Amerikaan en een Cherokee. Als jonge man ontmoette hij Blind Lemon Jefferson, een andere grote blueslegende, die hem muziek leerde. Zijn elektrische gitaarsolo's waren een van de eerste die men kon horen op moderne bluesopnames, en zijn vandaag nog een standaard. Walkers spel beïnvloedde onder anderen Chuck Berry en Jimi Hendrix. T-Bone Walker is in 1980 opgenomen in de Blues Hall of Fame en in 1987 in de Rock and Roll Hall of Fame.

Freddie King - (1934-1976) Freddie King was een bluesgitarist en zanger. King, één van de "Three Kings" van de blues gitaar (samen met B.B. King en Albert King), werd geboren in Gilmer, Texas in 1934. Hij verhuisde met z´n familie naar Chicago in 1950 waar hij begon te spelen in lokale clubs. Zijn instrumentale Hide Away & The Stumble, opgenomen in 1961, werd later gecoverd met John Mayall´s Bluesbreakers door Eric Clapton en Peter Green (muzikant). King had een sterke invloed op de bluesrockmuzikanten zoals Clapton, Green Jeff Beck, Keith Richards, Kenny Wayne Shepherd en Stevie Ray Vaughan.

Muddy Waters - (1915-1983) Artiestennaam voor McKinley Morganfield, ontwikkelde zich van typische delta bluesman tot één van de belangrijkste moderne bluesartiesten. Hij bespeelde de electrische gitaar met een slide in een heel typische stijl en zijn manier van zingen was vrij rauw. I'm Your Hoochie Coochie Man (uit 1953) en vooral Got My Mojo Working (uit 1956) zijn bluesklassiekers die nog steeds veelvuldig ten gehore worden gebracht.

Willie Mea Thornton - (1926-1984) Willie Mae "Big Mama" Thornton was een Amerikaanse rhythm and blues zanger en songwriter. Zij was de eerste die Leiber en Stoller's "Hound Dog" op te nemen in 1952, die haar grootste hit werd. Het stond zeven weken op nummer een in de Billboard R&B charts in 1953 en verkocht bijna twee miljoen exemplaren. Echter, haar succes werd drie jaar later overschaduwd, toen Elvis Presley zijn populairder vertolking van "Hound Dog" opnam . Ook Thornton's "Ball 'n' Chain", had een groter effect toen deze werdt opgenomen door Janis Joplin in de late jaren 1960.

Jimmy Hendrix - (1942-1970) Jimmy Hendrix is natuurlijk vooral bekend geworden als popmuzikant, maar je hoort zijn blues achtergrond in iedere noot die hij ooit gespeeld heeft. Hij werd zelfs beïnvloed door de meest uiteenlopende bluesstylen. B.B. King en Muddy Waters hoorden tot zijn favorieten en zijn kennis van klassieke bluesnummers was groot.Je kunt van Jimi's style houden of niet, het is een feit dat hij een totaal eigen richting heeft gegeven aan zijn conventionele blues invloeden. En als je dat dan nog "blues" mag noemen, laat ik aan je eigen beoordeling over.

Stevie Ray Vaughan - (1954-1990) Stevie Ray Vaughan was al vanaf zijn vroegste jeugd bezig met bluesmuziek. Hij begon met gitaarspelen toen hij acht jaar was, maar de kennismaking met de muziek van Jimi Hendrix was van doorslaggevend belang. Hij speelde in allerlei formaties, werd ondekt door Mick Jagger en Keiht Richard, werd uitgenodigd voor optredens op het jazzfestival van Montreux in Zwitserland, maar het duurde tot 1983 voor zijn eerste plaat "Texas Flood"verscheen. De style van Vaugh is een vreemde mix van verschillende stylen, maar het meest opvallende zijn de razendsnelle solo's.

Albert King - (1923-1992) Albert King. was een invloedrijke Amerikaanse bluesgitarist en zanger. Hij was één van de "Three Kings" van de Bluesgitaar (samen met B.B. King en Freddie King). King mat 1.98 meter en woog 118 kg en stond bekend als "The Velvet Bulldozer". Albert King speelde met de linkerhand op rechtshandige gitaren (meestal Gibson Flying V´s) door de gitaar om te draaien zodat de lage tonen onderaan zaten. In de latere jaren bespeelde King een aangepaste gitaar voor een linkshandige, maar dan met de snaren omgekeerd (zoals hij gewoon was te spelen). King stond bekend om zijn kunst muzieknoten te "persen". Men zei dan ook dat hij meer gevoel kon leggen in 1 noot dan de meeste andere gitaristen in 100.

John LittleJohn - (1931-1994) Littlejohn , geboren in Lake, Mississippi , leerde voor het eerst de blues spelen van Henry Martin, een vriend van zijn vader. In 1946 verliet hij zijn huis en reisde hij veel rond, tijd doorbrengend in Jackson, Mississippi ; Arkansas ; Rochester, New York ; en Gary, Indiana . [3] Hij vestigde zich in 1951 in Gary en speelde waar mogelijk in het nabijgelegen gebied van Chicago. Door zijn connecties in Gary, was hij bekend met Joe Jackson, de patriarch van de muzikale familie Jackson, en Littlejohn en zijn band fungeerden naar verluidt als een occasionele repetitieband voor de Jackson 5 in de midden tot de late jaren zestig.

Rory Gallagher - (1948-1995) Rory Gallagher begon zijn carriére in de vroege jaren 60 als gitarist met de Fontana Showband. In de jaren 1964 en 1965 speelde hij in de Impact Sound Show Band (later The Impact Sound en ten slotte The Impact). In 1966 formeerde hij het powertrio Taste met Eric Kitteringham (bas) en Norman Damery (drums). In 1967 nam dit trio wat demo's op die in de jaren zeventig op lp verschenen onder de titel Taste In The Beginning. Nog in datzelfde jaar werden John Wilson en Richard "Charlie" McCracken resp. de nieuwe drummer en bassist van Taste en met hen zou Gallagher drie jaar samenwerken. Deze periode leverde twee studioalbums op: Taste en On The Boards.

John Lee Hooker - (1917-2001) John Lee Hooker werd geboren in de staat Mississippi en kreeg de folk blues met de paplepel ingegeoten. Pas later,toen hij verhuist was naar Detroit, vestigde hij zijn naam als bluesartiest. Hij was geen groot gitarist, maar viel op door de aparte combinatie van zijn stem, het geluid van de electrische gitaar en zijn gewoonte om voordurend met de voet mee te tikken. Vooral de songs waar de gitaar nauwelijks een rol speelt en hij met het tikken van zijn stem begeleidt, gaven een "spsnnend"effect. Hoewel hij in blueskringen al redelijk bekend wa, leerde het grote publiek hem vooral kennen door zijn optreden in de eerste "Blues Brothers" film en door zijn latere CD The Healer uit 1989, waar ook Carlos Santana en Bonnie Raitt aan meewerkten.

Harry Muskee - (1941-2011) Harry Muskee is op 10 juni 1941 geboren in Assen. De muziek die hij hoort op Radio Luxemburg en The Voice of America bepaalt de richting van de Drentse jongen die voor deze muziek geboren is: de blues. Later verhuist hij naar een boerderij in Grolloo en daar maakt hij met Cuby+Blizzards, met Herman Brood en Eelco Gelling in de gelederen, ondermeer de legendarische platen 'Desolation' en 'Groeten uit Grolloo'.

Garry Moore - (1952-2011) Moore werd geboren als één van de vijf kinderen van de plaatselijke concertpromotor Robert Moore en de huisvrouw Winnie Moore. Dankzij het beroep van zijn vader groeide Moore op met het luisteren naar muziek van Ierse bands, live spelen en country-, rock- en popmuziek uit die tijd. In 1958 trad hij op zesjarige leeftijd voor het eerst op. Gekleed in een korte broek en staand op een stoel om bij de microfoon te komen, zong hij samen met de showband een nummer dat "Sugartime" heette.

Magic Slim - (1937-2013) Magic Slim kreeg zijn bijnaam van de bluesmuzikant Magic Sam, in wiens band hij basgitaar speelde in Chicago, in de tweede helft van de jaren vijftig. Na een tijd in Mississippi keerde hij in 1965 terug naar Chicago. Hier vormde hij een groep, The Teardrops, waarmee hij in kleine jukejoints speelde. Vanaf 1970 speelde Slims jongere broer Nico basgitaar in de band.

J.J. Cale - (1938-2013) Zijn artiestennaam ´J.J. Cale´ (sommige bronnen noemen hem onterecht Jean Jacques Cale) kreeg hij van een nachtclubeigenaar in Los Angeles aangezien er nog een John Cale actief was. Onder aansporing van Leon Russell en andere musici uit Tulsa waagde Cale de sprong naar de muziekscene van L.A. Berooid van geld en illusies keerde hij terug naar Tulsa. Van daaruit zou hij desondanks de meeste roem vergaren.

Johnny Winter - (1944-2014) Vanaf 1959 speelde hij in verschillende onbekende bandjes totdat hij in 1968 zijn grote doorbraak maakte. In dat jaar werd hij door het blad Rolling Stone samen met Janis Joplin uitgeroepen tot één van de grote beloften in de rockmuziek. Johnny viel, behalve door zijn virtuoze gitaarspel, op door het feit dat hij, net als broer Edgar, een albino is. Winter maakte sinds eind jaren zestig verscheidene succesvolle albums.

B.B. King - (1925-2015) B.B. King is mischien wel de bekendste van alle bluesartiesten. "B.B." staat voor "blues boy", maar je kunt rustig zeggen dat de levensloop van Riley King in behoorlijk contrast staat met datgene waar de blues meestal over handelt. Weinig bluesartiesten zullen een zó vlekkeloos en werkzaam leven leiden als hij. King is nog steeds zón driehondert dagen per jaar op tournee en wordt waar ook ter wereld op handen gedragen. Wereldsterren staan in de rij om met hem te mogen samenwerken en menigeen probeert zijn unieke styl van gitaarspelen te imiteren.

Chuck Berry - (1926-2017) In 1952 begonnen als bluesmuzikant in het trio van Johnnie Johnson trok hij in 1955 naar de bakermat van de elektrische blues, Chicago. Daar was het zijn held Muddy Waters die hem in 1955 adviseerde eens aan te kloppen bij diens eigen platenmaatschappij Chess Records. Berry's eerste single voor dat label Maybellene werd in 1955 een grote hit en er zouden in een paar jaar tijd nog velen volgen.

Matt Murphy - (1929-2018) Murphy (Gitarist Blues Brothes) werd geboren in Sunflower, Mississippi, en volgde een opleiding in Memphis, waar zijn vader in het Peabody Hotel werkte. Murphy leerde gitaar spelen toen hij een kind was. In 1948 verhuisde hij naar Chicago, waar hij toetrad tot de Howlin 'Wolf-band, die toen Little Junior Parker had.

Peter Green - (1946-2020) Peter Green werd geboren in Bethnal Green, Londen. Peter noemde zichzelf Peter Green toen hij vijftien was en speelde basgitaar in diverse bandjes. Hij werd sologitarist in de band 'Peter B's Looners' van Peter Bardens (ex-Them, later onder andere in Long John Baldry's Bluesology en Camel). De drummer in deze band was Mick Fleetwood.

Blues legends

Eric Clapton - (geboren in 1945) Eric Clapton kwam al heel jong in aanraking met de muziek van Big Bill Broonzy en Muddy Waters. In 1965 maakte hij deel uit van de Britse bluesband "John Mayalls Blues Breakers", waar hij al snel een reputatie opbouwde als bluesgitarist. Omdat hij zijn horizon wilde verbreden, veliet Clapton de groep en ging verder met allerlei formaties in de meest uiteen lopende stylen. Clapton is een allround gitarist, die zich moeiteloss in allerlei muziekstylen beweegt, maar de laatste jaren lijkt hij toch vooral terug te keren naar zijn blues roots.

Sonny Landreth - (geboren in 1951) Landreth is vooral bekend om zijn slide gitaar spelen. Landreth speelt met de slide op zijn pink, zodat zijn andere vingers meer ruimte hebben voor te fret achter de slide. Hij is ook bekend om zijn rechterhand techniek, wat inhoudt tappen, slapping, en het plukken van strijkers, met behulp van alle vingers van zijn rechterhand. Hij draagt een speciale duim plectrum / flat pick hybride op zijn duim, zodat hij naar beneden kan aanslaan en tegelijkertijd het gebruik van zijn vinger-stijl techniek voor slide

Beth Hart - (geboren in 1972) Beth Hart is een Amerikaanse zangeres die in Nederland bekend werd door haar hit L.A. Song. Haar liedjes lijken een beetje op die van Janis Joplin en Joan Armatrading, maar haar stem is rauwer. In de vroege jaren negentig verscheen zij voor het eerst in de publiciteit door een talentenjacht waar ze $100.000 won.

Joe Bonamassa - (geboren in 1977) Bonamassa groeide op als zoon van een gitaarhandelaar. Als vierjarige raakte hij in de ban van het gitaarspel van Eric Clapton. Bonamassa leerde gitaar te spelen en op zijn elfde gaf hij zijn eerste optreden, samen met B.B. King. Sindsdien toerde Bonamassa intensief mee met King, die hem het vak leerde. In 2000 kwam Bonamassa's eerste album uit: A New Day Yesterday, dat geproduceerd werd door Tom Dowd. In zijn band speelden drummer Kenny Kramme en bassist Eric Czar, zowel tijdens de tour als op het album.